Abdullah Muradoğlu
3/10/2010 Pazar
Her darbe girişiminin yahut siyasette önemli değişimlerin öncesinde hep ilginç olaylara tanık olmuşuzdur.
Genç kuşaklar bilmeyebilirler..
Türkiye''nin tek parti rejiminden çok partili rejime geçmesinden sonra "Ticaniler" diye bir grup zuhur etmişti.
Ne idiğü belirsiz, bir silsilesi ve bir geleneği olmayan bir düzmece tarikatın adıydı Ticanilik.
İşleri güçleri, Atatürk heykellerine saldırmak idi.
1950''de Demokrat Parti''nin iktidara gelmesinin ardından Ticaniler Atatürk heykellerine saldırılarını daha da sıklaştırdılar.
Demokrat Parti, siyasi rakiplerinin Ticaniler üzerinden ne tür faydalar hasıl edeceklerini anlayarak derhal Atatürk''ü Koruma Kanunu''nu çıkardı.
Tıpkı 11 Eylül 1980''de orda burada patlayan bombaların 12 Eylül sabahı susması gibi, Atatürk''ü Koruma Kanunu''nun çıkmasının ardından heykellere yönelik saldırılar da son buldu.
Maksat hasıl olmuştu.
Üstelik bu Ticanilerin Şeyhi Kemal Pilavoğlu''nun sonradan anlattığına göre, Atatürk büstlerine yönelik saldırılar kendi bilgisi dışında, bu sahte tarikatın bir başka önde gelen ismi tarafından yönlendirilmiş.
İSMET PAŞA TİCANİLERDEN MEDET UMMUŞ!
Ticani Şeyhi Pilavoğlu''nun Demokrat Parti''yi zor durumda bırakmak için CHP''yle anlaştığı da bir başka rivayet. 1950 seçimleri öncesinde İsmet İnönü''nün Ticanilerle işbirliği yaptığını söyleyen Yakup Kadri Karaosmanoğlu''dur.
Yakup Kadri, Atatürk''ün en yakınında yer almış isimlerden biridir..
1923''ten 1934''e kadar Halk Partisi''nden milletvekilliği yapmıştır.
1950''lerin ortalarına kadar çeşitli ülkelerde elçilik görevinde bulunmuştur.
Demokrat Parti döneminde, CHP''nin yayın organı "Ulus" gazetesinin başyazarlığı yapmış, "27 Mayıs" darbesinden sonra "Kurucu Meclis" üyeliğinin yanı sıra 1961 seçimlerinde yine CHP''den milletvekili seçilmiştir.
Yani, CHP''nin Ticanilerle işbirliğini yaptığını siyasi rakipleri falan uydurmamıştır. Yine de Demokratlar, irticaya geçit vermekle, Atatürk devrimlerinden sapmakla ve "karşıdevrimci" olmakla suçlanmaktan kurtulamadılar.
Kaynak:
https://www.yenisafak.com/yazarlar/abdullah-muradoglu/uyanik-olmaktan-baka-caremiz-yoktur-24287
YILMAZ ÖZDİL
14 Ekim 2014
Atatürk büstü
Atatürk büstüne tarihte ilk defa, 25 Şubat 1951’de Kırşehir’de saldırıldı.
Saldırganlar Ticani’ydi.
*
Ticanilik, dilimize “yobaz” manasında yerleşmiştir ama, aslında tarikat ismi.
*
Ticanilik veya Ticaniye, Kuzey Afrika kökenli… 1780’li senelerde, Fas doğumlu
Ebu’l Ahmed et-Ticani tarafından Cezayir’de kuruldu; Cezayir, Fas, Tunus, özellikle Senegal, neredeyse bütün Afrika’ya yayıldı. Türkiye’ye 150 sene sonra,1930’larda, kerameti kendinden menkul Kemal Pilavoğlu diye biriyle girdi.
*
Bildiğin din bezirganıydı, hukuk fakültesini son sınıfta bırakmış, tarikat marikat ayağıyla yolunu bulmaya başlamıştı, Ahmed et-Ticani’yi rüyasında gördüğünü,şeyhin kendisine el verdiğini, ruhsat verdiğini söyleyerek, mürit toplamaya başlamıştı. Müritlere “ahbap” denirdi.
*
Kemal Pilavoğlu, klasik tarikat şeyhlerine benzemezdi, sakalı makalı yoktu, hergün traş olur, takım elbise giyer, kravat takardı. Janti şeyhti yani…Müritlerine tahta kılıç dağıtır, “itikadın sağlamsa, bu kılıç kavga anında 70 metre uzar” derdi! Kavgada tahta kılıçla kalakalan salaklara “demek itikadın zayıf” denirdi! Müritleriyle beraber seyahat etmez, “siz trenle gidin, ben uçarak geleceğim” derdi. Kendisini uçarken gördüğüne şahitlik eden, kendisi gibi sahtekar yardımcıları vardı. Bu dolandırıcıya inanan garibanlar, yiyecek,
para, altın, elindekini avucundakini yağdırırdı. Günün son model otomobilleriyle gezerdi.
Cumhuriyet düşmanlığını paraya çevirir, cebini doldurmak için cehaleti sömürür,“heykel puttur, laiklik dinsizliktir, hilafeti kaldıran Atatürk melundur” derdi.
1934’ten itibaren defalarca kovuşturmaya uğramış, her defasında yemin billah “ticaniliği bıraktığı”nı söyleyerek, sıyırmıştı. En ses getiren eylemini, 4 Şubat 1949’da yaptırdı… İki müridini TBMM’ye gönderdi; dinleyici bölümüne oturdular, milletvekilleri oturum halindeyken, ayağa kalktılar, Türkçe ezanı protesto etmek için bağıra bağıra Arapça ezan okumaya başladılar. Bu eylem, yabancı basına bile “görülmemiş hadise” olarak yansıdı.
*
Demokrat Parti iktidara gelince, gün bugündür dedi, gemi azıya aldı, daha büyük ses getirmek için, iki müridini Kırşehir’e gönderdi. Neden Kırşehir?
Ankara’da takipteydiler. Orası müsaitti. 25 Şubat 1951, karlı bir kış gecesiydi,saat sabaha karşı 4 civarı… Siyah bir otomobil seçmişlerdi. Eski belediye binasının yanına park ettiler. Çekiçlerini aldılar, indiler, yürüdüler. Şehrin tören alanı olarak kullanılan Yeni Çarşı’daki İş Bankası’nın önüne geldiler, orada bulunan, Atatürk’ün beyaz mermere yontulmuş yüzüne vurmaya başladılar,burnunu, çenesini kırdılar, koşarak kaçtılar, aynı otomobille Ankara’ya döndüler.
*
Memleket ayağa kalktı.
İstanbul, Ankara, İzmir’de halk sokağa döküldü, İstanbul Üniversitesi’nden kalabalık bir öğrenci grubu Kırşehir’de protesto yürüyüşü yaptı. Cumhurbaşkanı Celal Bayar, Çankaya Köşkü’ndeki bronz Atatürk büstünü Kırşehir’e gönderdi, kırılan büstün yerine, içişleri bakanı tarafından törenle yerleştirildi.
*
Enselendiler tabii… Kemal Pilavoğlu tutuklandı, yargılandı, yedi sene hapis yattı,çıkınca bırakılmadı, jandarma nezaretinde yaşamak üzere Bozcaada’ya sürgüne gönderildi. Eşini, üç çocuğunu aldı, 20 müridiyle birlikte Bozcaada’ya yerleşti.
Etrafında sempati toplamak için, öğrencilere bedava defter, kalem dağıttı, bakkal dükkanı açtı, manav açtı, mandıra açtı, fırın açtı, ada ekonomisine hakim oldu. “Şarap günahtır, üzümlerini şarap üretenlere verenler cehennemde cayır cayır yanar” diyerek, Müslüman bağcıların yüreğine korku salıyor, adayı terkeden Rumların bağlarını ucuza satın alıyor, pekmez üretiminden servet ediniyordu.
Mürit sayısı 150’nin üstüne çıkmıştı, müritler boğaz tokluğuna efendi’ye çalışıyor, karşılığında sevap kazandıklarına inanıyorlardı. Yüksek duvarlarla çevrili, çiftlik evinde oturuyordu. İşlettiği fırının üst katında, çırılçıplak halde, üç erkek çocuğuyla basıldı. İftira mıydı? Başkası bassa, belki iftira denebilirdi ama, 65 yaşındaki tarikat şeyhini 10 yaşındaki erkek çocuklarıyla basan, bizzat kendi eşiydi! Tutuklandı. Bursa’da yargılanırken, 5 ay sonra öldü.
*
50’li yıllara damgasını vuran sahtekar ölünce, Nakşibendiler, Süleymancılar, Nurcular ön plana çıktı, Ticaniliğin pabucu dama atıldı. Ancak, 25 Şubat 1951’deki Kırşehir eylemiyle Atatürk büstlerine yönelik saldırıların önünü açmıştı, Atatürk heykellerine saldırmayı adeta moda haline getirmişti.
*
1951-2014 arası toplam rakamı bilmiyorum ama, sırf 1951’de Atatürk
heykellerine yönelik 57 saldırı olmuştu. Arkası çorap söküğü gibiydi.
*
2010’lara kadar yobazlar saldırdı, AKP’nin iktidara gelişiyle beraber, tıpkı Demokrat Parti iktidarından güç bulmaları gibi, Atatürk heykellerine yönelik saldırılar tırmandı. 2010’lardan itibaren bayrağı bölücüler devraldı. İzliyorsunuz… Kırıyorlar, yakıyorlar, kafasıyla futbol oynuyorlar. Çünkü, mesele sadece “laik-antilaik” meselesi değildir, dincilerle-bölücülerin ortak düşmanıdır Mustafa Kemal Cumhuriyeti.
*
Ve…
Ticani tarikatının merkez üssü neresiydi biliyor musunuz?
Hani geçenlerde, Amerikan gazeteleri “Türkiye’den IŞİD’e militan akıyor, Ankara Hacı Bayram semti IŞİD’in militan devşirme merkezi” diye yazdı ya… Kemal Pilavoğlu’nun merkez üssü, işte o Hacı Bayram semtiydi.
Kırşehir’de Atatürk büstünü kıranlar da, orada yuvalandıkları bir adreste akalanmıştı. Kemal Pilavoğlu’nun müritlerine elini öptürdüğü Ankara’daki evi de, Hacı Bayram’daydı.
*
Bazı şeyler hiç değişmiyor bu topraklarda değil mi…Büstlerini yıkan zavallıların, Atatürk’ün fikirlerini asla yıkamayacakları gibi… (2)
Kemal Pilavoğlu mahkemede
Sözcü Gazetesi
Soner YALÇIN
2 Ağustos 2018
Efendi hazretleri..
Kaymakam Kutlu Aktaş ilçenin önde gelenleriyle
makamında sohbet ederken kapısı çalındı:
“Etrafı yüksek duvarla çevrili evde müritleriyle yaşayan, dışarıdan hiç kimseyle temas kurmayan Ticani tarikatının Türkiye başı Kemal Pilavoğlu’nun şoförü Kazım Efendi içeri girdi. Fısıltıyla önemli bir konuda bilgi vereceğini söyledi. Merak ettim. Oturduğumuz yerden ayrı bir köşeye geçtik.
Bana; ‘karısının Kemal Pilavoğlu’dan uzun süredir şüphelendiğini; birkaç gün önce fırının üst katındaki kütüphanenin kapısının kilitli olduğunu gördüklerini, karısıyla beraberce kırıp açtıklarında gördükleri manzaranın korkunç olduğunu; Efendi Hazretleri’nin üç erkek çocuğunu çırılçıplak yatırarak üstlerine abandığını gördüklerini; karısının rezaletin duyulmasından korktuğu için odayı terk ettiğini ihbar etti.
Kemal Pilavoğlu bu olay üzerine lüks aracıyla, Ankara Aydınlıkevler semtindeki evine gitmişti.ihbarı Savcı Vedat Akpolat, Jandarma Komutanı Yüzbaşı Ahmet Arın ve Dr. Turan Kaypakoğlu ile soruşturmaya başladık…
Anlatılanlar doğruydu. 65 yaşlarında ve hasta olan Kemal Pilavoğlu’nun cinsel tecavüzde bulunamayacağını düşünmüştük. Ancak doktor raporunda tecavüzün elle yapıldığı kesinlik kazandı. Kemal Pilavoğlu fiili livata suçundan tutuklandı.
Bursa’da yargılaması sürerken 5 ay sonra da öldü….”
Bu olayın mahkeme tutanaklarını detaya girmeden yazayım…
Katiplere tecavüz
Tarih: 24 Haziran 1974.
Mağdurların ifadeleri şöyle:
“Askere 4.7.1972 tarihinde gittim. Askere gitmeden 5 veya 6 sene evvel sanığın yanında kâtip olarak çalışmaya gitmiştim. Askere gidinceye kadar yanında kaldım. Irza geçme hadisesi de bu tarihlerde oldu. O zaman küçüktüm, 14-15 yaşlarında idim. Babam beni Kemal Pilavoğlu’nun Bozcaada’da bulunan yazıhanesinde kâtip olarak çalışmam için sanığın yanına bıraktı. Aradan bir sene kadar geçti. Sanık yanında boğaz tokluğuna çalışıyordum. Sanık, anüs yoluyla yanında kaldığım 3-4 sene zarfında birçok defa evinin yanında bulunan yazıhanesinde ırzıma geçti. Tehditte bulunmadı, elbise, saat gibi hediyeler vererek, çocukluğumdan istifade etmek suretiyle kandırdı. Her defasında kimseye söylememem gerektiğini bildirdi. Kimseye şikâyet etmedim. Benden sonra yanına aldığı katiplere de aynı şeyi yapmış ve suç ortaya çıkınca her nasılsa bana yaptıkları da meydana çıkmış. Sanık hakkında şimdi şikâyetçiyim, cezalandırılmasını isterim… “
– “Kemal Pilavoğlu’nun yanına 1963 yılında çalışmaya Bozcaada’ya gittim ve kâtip olarak çalışmaya başladım. Bir gün ‘bende bel soğukluğu var, bunu tedavi edeceğim’ dedi ve bilahare beni soydu. ‘Ben sizin babanızım’ diye bizi öper ve her tarafımızı okşardı. Fakat benim ırzıma geçmedi. Sarıldı ve okşadı. Bunlardan zevk alırdı. Bir gün benim ırzıma geçmek istedi. Ben müsaade etmedim…”
– “4-5 sene evvel Kemal Pilavoğlu’nun Bozcaada’daki çiftliğine eski yazı okumak ve dini bilgiler öğrenmek üzere talebe olarak yanına gitmiştim. Sanık beni yanına kâtip olarak aldı. Yazıhanesinde bana, ‘benim dediklerimi yapacaksın, seni ben cennete koyacağım, Resulullah’ın yolundan gideceksin’ diye sözlerde bulundu ve yazıhanesinin penceresinin perdelerini örttü. Yazıhanenin aşağı ve yukarı kapılarını kapattı. Benim ırzıma geçti. Ve bu durumu 7-8 ay devam ettirdi…”
Yeter! İnsanın midesi bulanıyor!
Bu pisliği şu nedenle hatırlattım
Bugün ne deniyor?
Bugünlerde gündem:
– Fethullahçılar…
– Adnan Hocacılar…
– Başka hangi dinci yapılara operasyon yapılacağına dair spekülasyonlar…
– Dinci yapılardaki tecavüz vakaları…
Buna rağmen…
Dün mahkeme kararıyla çocuk müridine tecavüz ettiği kesinleşen bir “efendi hazretleri”, bugün mahkemeye başvurarak ilgili haberleri çıkarttırıyor! Yetmiyor bizden şikayetçi oluyor!
Bu sebeple derim ki:
Kimilerinin bugün suçladıkları tarikatlara-cemaatlere yarın ne övgüler dizeceklerini tahmin edemezsiniz. Örneğin…Kemal Pilavoğlu hakkında şöyle makale var:
“Hayatı hapishanelerle, sürgünlerle, onu yakından tanıyan çoğu insana göre iftiralarla geçmiş birisi. (…) Bozcaada’ya sürgüne gönderilmiş 1958 yılından 1974 yılına kadar burada yaşamıştır. Adada boş durmayıp yazılarına devam ediyor. Bu eserler yazılırken Pilavoğlu’nun yanında birçok katipler bulunmuş. Bu katiplerin Pilavoğlu ile çalışmaları hakkında anlattıkları çok hatıraları vardır. Bütün katiplerin anlattığına göre, saatler süren bu yazım işinde Pilavoğlu’nun söylediği cümleleri kaleme almakta güçlük çektiklerinden şikayet ediyorlar yazmaya yetiştiremiyorlar. (…)
İyi gününde, kötü gününde, sağlığında ve hastalığında sadık müritleri etrafından asla ayrılmadı. Onlarla beraber yaşadı, onlarla beraber güldü, onlarla beraber çileler çekti. Pilavoğlu’nun fırtınalı hareketli, dolu dolu yaşanan hayatı vefatına kadar öylece sürdü. 2 Ocak 1977 yılında Ankara’da vefat etti. Başta ailesinin, sevenlerinin, ihvanlarının tekbir ve tehlilleri ile Cebeci Asri-i Mezarlığı’nda toprağa verildi…”
Evet…Burası hafızası olmayanların ülkesi…
KAYNAKLAR
(2) https://www.sozcu.com.tr/2014/yazarlar/yilmaz-ozdil/ataturk-bustu-621277/
(3) https://www.sozcu.com.tr/2018/yazarlar/soner-yalcin/efendi-hazretleri-2553397/
İNÖNÜ NASIL TARİKAT KURDU? KORUMA KANUNU NASIL TEZGÂHLANDI?
04 KASIM 2019 , PAZARTESİ 23:19
Sıkıyönetim Komutanlığı'nın Cemaatler ile ilgili hazırladığı raporun ön kapağı...
Rakiplerini tehdit ederek saf dışı etmekle de tanınan İnönü, gücünü sağlamlaştırmanın yolunun Mustafa Kemal’in ardına saklanmakta olduğunu görür veya gösterilir. Aslında Mustafa Kemal’in ardına saklanan sadece İnönü değil tüm masonlar, dönmeler (sabetaylar, pakraduniler) gibi laikçilerdir.
Cumhuriyetin en karanlık ‘ikinci’ adamı olan İsmet İnönü, masonlarla işbirliği yaparak Türkiye’nin kaderiyle oynayan bir yüzbaşı. O, Mustafa Kemal’in ölümünden 27 Mayıs darbesine, Kur’an-ı Kerim’i Türkçeleştirme rezaleti girişiminden Menderes’in idamına dek pek çok hâdisenin başrolü olarak çıkar karşımıza. Bu hafta ise kurdurduğu sahte tarikatlar ile ardına sığınmak için tezgâhladığı ‘koruma kanunu’ meselesini ele alacağız. Resmi talimata yahut iddiaya göre 1935’de mason locaları kapatılmıştır. Oysa bugün bile masonların sitesinde, Muhittin Osman Omay’ın 1936 tarihinde mason localarının büyük üstadı azamlığını yaptığı yazılı. Dahası Masonlar 5 Ağustos 1937 tarihinde, 15 Ağustos 1937’de yapacakları toplantıya, üyeleri mason İsmet İnönü’yü davet ederler. Mesele şu ki, yakın tarihle ilgili bize anlatılanlarla gerçeklerin hiçbir alakası yok.
Buna Mustafa Kemal’in heykellerine saldırı ve çıkarılan koruma kanunu da dâhil.
HER TAŞIN ALTINDAN MASONLAR ÇIKIYOR
Milli Birlik Komitesi, 1960’da Demokrat Partili masonları tasfiye için Emniyet Genel Müdürlüğü ile eski adı MAH olan Milli İstihbarat Teşkilatı’na masonlarla ilgili bir rapor hazırlamaları talimatını verir. Hazırlanacak raporlarda İsmet İnönü’nün masonluğunun gizlenmesi emri de yer alır. Raporun fâilleri, İnönü ile Mustafa Kemal’i aynı kefeye koyar ve övgüler düzer. Sonrasında anlaşılıyor ki, rapor iki mason dönme grubun iç savaşıdır. Masonların Mustafa Kemal Paşa’nın öldürülmesinde de karşımıza çıktıklarını görüyoruz. Meselenin fâillerinin, mason locaları ile şöhretli masonlardan İsmet İnönü, Kasım Gülek, Şükrü Kaya ve Dr M. Kemal Öke olduğu belgelerle ortaya konulmuş durumda. Öldürdü(rttü)kleri Paşa’nın cenazesini Dolmabahçe’de bırakıp, Ankara’ya koşuşarak sadece bir günde İsmet İnönü’yü Cumhurbaşkanlığı’na, daha doğru ifadeyle tek adamlık koltuğuna oturturlar. Tıpkı Ali Fuat Başgil’in 1961’deki Cumhurbaşkanı adaylığını ilanından sonra davet edildiği başbakanlıkta Orgeneral Sıtkı Ulay ve Fahri Özdilek tarafından silah gösterilip, “Etlik’te gömülebilirsiniz” diyerek tehdit edilerek çekilmesi sağlandığı gibi İnönü’nün rakipleri de benzer usullerle engellenir. Fâillerini tahmin etmek güç değil.
MUSTAFA KEMAL’İN ARDINA SAKLANDI
Rakiplerini tehdit ederek saf dışı etmekle de tanınan İnönü, gücünü sağlamlaştırmanın yolunun Mustafa Kemal’in ardına saklanmakta olduğunu görür veya gösterilir. Aslında Mustafa Kemal’in ardına saklanan sadece İnönü değil tüm masonlar, dönmeler (sabetaylar, pakraduniler) gibi laikçilerdir. Koltuğunu sağlama almak isteyen İnönü sahte tarikatlar kurdurur. Sıkıyönetim Komutanlığı’nca 1972’de hazırlanan “Teokratik Devleti Savunan Örgütler Yapılanmalar Raporu” adlı çalışmada bu sözde tarikatların ‘Ticânîlik’ ve ‘Biberilik’ gibi örgütlenmeler olduğu dile getiriliyor.
“Teokratik Devleti Savunan Örgütler Yapılanmalar Raporu” 1972 yılında Sıkıyönetim Komutanlığı'nca hazırlanmıştır...
DİKKAT ÇEKEN ÜÇ NOKTA
Sıkıyönetim Komutanlığı’nın hazırladığı rapor, “tarikatlar, siyasi partiler ve yurt içi ve dışı kuruluşlar” şeklinde üç başlıkta ilerlerken tarikatlar bahsinde de üç husus dikkat çekiyor.
- Hz Peygamber (s.a.v.), Yahudilerin 71, Hıristiyanların 72, Müslümanların ise 73 fırkaya ayrılacağını, Müslümanlardan bir grup hariç hepsinin sapık ve cehennemlik olduğunu, o bir grubun da sünneti seniyyeye sıkı sıkıya bağlı olanlar olduğunu bildirmiştir. Buradaki 73 rakamına takılan askerler “Osmanlı zamanı kurulan tarikatların miktarı 73 kadardır” diyerek ilginç bir gönderme yapıyor. Oysa Rasülullah’ın verdiği rakamlar sapkınların sayısını değil, çokluğuna kinayedir.
73 ile kast edilen net sayı değil, Hıristiyanların Yahudilerden fazla parçaya ayrılacağı, Müslümanların da Hıristiyanlardan daha çok fırkaya bölüneceğine işarettir.
- Kendi kurdukları yapıları “MAH tarafından kurulmuş istihbarat alınan bir tarikattır” diyerek kısaca en doğru şekilde anlatıyorlar. Bu da bize devletin geçmişte çok sayıda Müslüman görünümlü cemaat veya grup teşekkül ettirdiğinin itirafıdır.
- Üçüncüsü ise kökü yüzlerce asır evvele giden tarikatlar hakkında gazetelerde çıkan yalan yanlış bilgileri doğruymuş gibi yazmaları. Geçmişte gazetelerde çıkan haberler ile rapordaki metinlerin noktası virgülüne kadar aynı olduğunu görünce de gazeteci sandıklarımızın MAH’ın elemanı olduğunu anlıyorsunuz.
TİCANİLİĞİ İNÖNÜ KURDURDU
Sıkıyönetim Komutanlığı raporunda, -Mason dönmelerin elindeki medyanın özellikle 2000’li yıllara kadar Müslümanlara saldırmak için sakız olarak çiğnedikleri- Ticânîlik’le ilgili “Liderleri Kemal Pilavoğlu, Abdurahman Babur’dür. (MAH) tarafından kurulmuş istihbarat alınan bir tarikattır” demekle yetiniyor. Bu cümlelerle, o güne kadar Türkiye’de faaliyette olmayan Ticânîliğin, mason İnönü riyasetindeki devletin özel ve gizli bir hedef için kurdurduğu, sahte bir yapı olduğu açıkça itiraf ediliyor.
Ticânî tarikatının Türkiye’de hiçbir kolu ve faaliyeti yoktur.
TİCANİLİK NE ZAMAN KURULDU?
Berberî Ticâne kabilesinden bir kadınla evlendiğinden ailesi Ticâne’ye nisbetle anılan “Ahmed b. Muhammed”in şeyhi olduğu tarikat, 1782 yılında Fas’ta kurulur. Fas, Cezayir, Senegal, Sudan, Moritanya gibi ülkelerde aktif olan Ticânî tarikatının Türkiye’de hiçbir kolu ve faaliyeti yoktur. Her ne kadar 1897’de İstanbul’a gelen Ticânî şeyhi Sîdî Muhammed el-Ubeydî’nin Sultan Abdülhamid Han ile görüştükten sonra İstanbul’da bir Ticânî zâviyesi açıldığı iddia edilse de, İstanbul’un son dönem tekkeleri listesinde Ticânî tarikatına ait hiçbir tekke ve faaliyet bulunmaz.
SÖZDE TİCÂNÎ ŞEYHİ CHP’NİN ADAYI
1906’da Ankara’da doğup, hukuk tahsili yapan Kemal Pilavoğlu 1940’lı yıllarının ortasında Ticânî şeyhi olduğu iddiasıyla ortaya çıkar. 6 Mayıs 1950 tarihli Yüksek Seçim Kurulu kayıtlarında, Kemal Pilavoğlu’nun CHP Ankara milletvekili adaylığı yazılıdır. Süleyman Yeşilyurt, Kültür Sanat Yayınları’ndan çıkan ‘Ünlü Aleviler’ adlı kitabında “Atatürk heykelini Ankara’daki Zafer Meydanında kırmaya yönelen ilk grup Ticânî Tarikatıdır. Bu tarikatın lideri Kemal Pilavoğlu, 1950’de Cumhuriyet Halk Partisinden milletvekili adayı olmasına rağmen seçimi kaybetmiştir. İsmet İnönü, bu şahsı aday göstermekle dini çevrelerden oy almayı hedeflemekteydi. Meclis arşivlerinde yer alan bu belgeli gerçeği hangi bildiri tekzip edebilir” diye yazmaktadır. Nilüfer Narlı şöyle diyor: “Aynı Ticânî Tarikatının lideri Demokrat Partinin adayı olsaydı, sanırım Türkiye yerinden oynardı. Cumhuriyet Halk Partisi böyle bir insanı aday gösterip daha sonra Atatürk heykelini tahrip etmesine kayıtsız kaldığı halde tek partili yılların bütün olumsuzlukları unutturularak, bu müessif hadiseyi yaptıranlar her ne hikmetse ülkemizde demokrasi şampiyonu ilan edilmekteler. Şu kadarını açıklıkla söyleyebilirim ki, bu gerçekleri yazamazsak Türkiye’ye, onun tarihine ve geleceğin ümidi, yarınların teminatı olan çocuklarımıza ihanet etmiş oluruz.”
Prof. Narlı bunları yazadursun, Hasan Ali Yücel ise “Daha sert, inkılâpları koruma kanunu çıkarılmalıydı” diyerek gerçek niyetlerini ifşa etmişti.
EZAN KANUN’U 41’DE ÇIKTI ONLAR 46’DA HAREKETE GEÇTİ
İslam düşmanı Neşet Çağatay, 1972’de Ankara İlahiyat Yayınları arasından çıkan ‘Türkiye’de Gerici Eylemler’ adlı kitabında şöyle demektedir: “Hükümet dinimizi tanımazsa ona isyan etmek haktır. Yer yer Atatürk heykellerinin kırılması olayları 2 Haziran 1941’de başlamıştır. Ticânîler, 1941’de kabul edilen 4505 Numaralı ezanın Türkçe okunmasına dair olan kanunu 1946’da tenkide başlayıp, 1949 Şubatında TBMM’nin dinleyiciler locasında bir Ticânî’ye Arapça ezan okutmuşlardır. Ticânîler bu tür davranışlarına DP iktidarının ilk yıllarında da devam etmişlerdir.” 1946 tarihi dikkatinizi çekmiştir. Demokrat Parti’nin katıldığı ve CHP’yi sarstığı bu seçim ardından Kemal Pilavoğlu ve adamlarının harekete geçmiş olması tesadüf olabilir mi?
Hukuk okumuş bir kişi devletin kurucularının hâlâ güçlü olduğu bir dönemde, Mustafa Kemal’in heykellerine saldırdığında başına gelecekleri bilmiyor olabilir mi?
NEDEN TİCANİLİK TERCİH EDİLDİ?
Ticânî ismini tercih etmenin en önemli nedeni, bu tarikatın Türkiye’de olmamasıdır. Tasavvufla hiçbir ilgisi olmayan bu kişi tarikatların yasak olduğu, faaliyet gösterenlerin idama kadar giden cezalara çarptırıldığı bir zamanda nasıl olup da alenî tarikat kurar? Bununla da yetinmeyip, kurucu Cumhurbaşkanının heykellerine saldırır!
İnönü, Mustafa Kemal ile görünüyor...
MUSTAFA KEMAL’E SALDIRAN CHP’Lİ
Kendini Ticânî şeyhi ilan eden, bununla yetinmeyip müritlerini Mustafa Kemal Paşa’nın heykellerine saldırtan, Kemalizm’i aleni eleştiren Kemal Pilavoğlu, İslam’a düşman, dinî yasaklamış, tasavvufî faaliyetleri engellemiş CHP’nin lideri İsmet İnönü tarafından 1950 seçimlerinde Ankara milletvekili adayı yapılır. Bu, CHP ve İnönü zaviyesinden sadece dindarların oyunu almakla izah edilebilir mi? Konu 26 Nisan 1950 tarihli Zafer gazetesinde şöyle haberleştirilir: “Ticânî Tarikatı’nın Şeyhi Kemal Pilavoğlu ve müritleri, İsmet İnönü’nün onayıyla partiye üye yapılmış, tarikat üyeleri köylerde toplantılar düzenleyerek parti propagandası yapmışlar ve köylüleri CHP’ye üye yazmışlardı. Atatürk heykellerine mel’unane tecavüzleri tel’in maksadı ile bugün büyük bir miting yapılıyor.” Sonra ne olur biliyor musunuz? Koruma Kanunu’nun çıkarılmasının ardından “Ticânîlerin heykel kırma eylemleri” gerekçesiyle CHP’den ihraç edilir.
Yani Kemal Pilavoğlu ve İnönü amaçlarına erişmiş, sahte tarikatın sözde müridlerine ihtiyaç kalmamıştır artık!
HEYKEL KIRMA KAMPANYASI
İsmet’in milletvekili adayı sahte şeyh Pilavoğlu, CHP’den milletvekili olmayı başaramaz. Bunun temel nedeni, Menderes liderliğindeki Demokrat Parti’nin ezici seçim başarısıdır. İnönü’nün de bu kadarını beklemediği hezimet, yeni hamleler yapmaya iter. Bununla yetinmeyen Pilavoğlucular heykel saldırılarını artırırlar. Kendini Kemalizm sığınağı ile korumak isteyen İnönü ve Celal Bayar, CHP’li ve DP’lilerin itirazlarına rağmen 5816 sayılı Atatürk Aleyhine İşlenen Suçlar Hakkında Kanun’un çıkmasını sağlarlar. Bu sayede masonlar, dönmeler, laikçiler Kemalizm’in ardına sığınarak, hem Müslümanları sindirmiş, hem İslam’a düşmanlık etmeyi sürdürmüş, hem de çok sayıda darbe gerçekleştirmiştir.
Kemal Pilavoğlu kimdir?
“Ticânî lideri Kemal Pilavoğlu varlıklı ve hırslı biriydi; görünüşe bakılırsa taraftarlarının cahilane çalışmalarını kendisinin şüpheli zenginliği ve politik çıkarları için kullanmaya çalışıyordu. Polisle yapılan birkaç çatışma, bazı heykellerin başarılı bir şekilde yıkılması ve diğer heykellere yapılan saygısızlık girişiminden sonra hükümet, Pilavoğlu ve önde gelen yandaşlarını tutukladı. Çeşitli suçlardan yargılandılar. Bazıları beş-on yıllık hapis, bazıları da ağır cezalara çarptırıldı. Bundan sonra, liderlerinin gerçek bir Mehdi şeklinde mucizevi olarak tekrar gelerek galip geleceği söylentilerine rağmen Ticânîler hakkında pek bir şey duyulmadı.” (Reed Howarda, Laik Türkiye’de İslâm’ın yükselişi, Türkiye’de İslâm ve Laiklik, Derleme, s.154 İnsan Yayınları) Sıkıyönetim Komutanlığı’nın Ticânîlik’le ilgili “Liderleri Kemal Pilavoğlu, Abdurahman Babür’dür. (MAH) tarafından kurulmuş istihbarat alınan bir tarikattır” şeklindeki muazzam itirafı, bu iki şahsın da MAH/MİT dolayısıyla İnönü’ye çalışan ajanlar olduğu açıkça ortaya çıkıyor. Abdurahman Babür ise bir muamma…
Biberilik tarikatının lideri İsmail Emre...
Atatürkçü sözde tarikat
“Teokratik Devleti Savunan Örgütler Yapılanmalar Raporu” adlı çalışmada bu sözde tarikatların bir diğeri de ‘Biberilik’ adlı örgüttür. Mezkûr raporun ‘Biberilik’ başlığının altında yalnızca şu cümle yer alır. “Liderleri İsmail Emre, Şevket Kutkan’dır.”
Doğrusu raporu okuyuncaya kadar bu örgütü hiç duymamıştık. Hiçbir kitapta ve internet aramalarında rastlamamıştık. Adı geçen isimleri araştırırken “ismailemre.net” adlı bir sitenin varlığını fark ettik. Site 2018’de kapatılmış... Archive.org’un geçmiş arşiv kaydı sayesinde siteye erişince ilginç bir yere düştüğünüzü anlıyorsunuz, özellikle de “sohbetler’den seçkiler” başlığını tıklayınca... ‘Atatürk’ başlığındaki metin hiçbir söze hâcet bırakmıyor ve MAH/MİT’in raporunda bu örgütü neden es geçtiğini daha iyi anlıyorsunuz.
Kendi sorup kendi cevap veren Biberilik örgütü lideri şöyle sorup, cevap veriyor: “Bursa’da bir adam, Atatürk’ün mâneviyetini kara bir levha olarak görmüş. Siyah levhada küçük bir beyaz nokta varmış, bu da yaptığı sevapmış.”“O adam kendi kalbini görmüş. Atatürk lâyık olmasaydı, Allah onu, Milletimizin kurtulmasına sebep olarak halk etmezdi. Ne güzel, bir zaman câmilerde secde edilecek yerleri ayakla basılmaktan kurtarmıştı. Oralara yerden biraz yümsekçe tahtalar döşetmişti. Velhâsıl, Atatürk’e dinsiz diyenler, onun yıktığı taassup binâsının kerpiçleri, enkazıdır. Onun aleyhinde bulunmak, millî nankörlüktür.”
Bir başka suâl ve cevabı işe söyle: “Mebusun biri, Atatürk’ün yaptığı inkılâplara muhalifmiş.”“O muhakkak hoca takımındandır. Vatan için çalışan bir insanın heykelini vatana dikerler ki, onun gibi çalışacak olanlara bir teşvik olsun. Yobazların Atatürk’e ve inkılâplara karşı olmaları, cehaletlerindendir.”
PUTPERESTLİK ÖRNEĞİ
Devletin/istihabarat korumasındaki Biberilik reisi İsmail Emre sözlerine şöyle devam ediyor: “Gazi’ye sûikast yapmak istiyenlerin yakalandığı günmüş. Halil Develioğlu’nu dinliyorduk, birisi geldi: “Gazi’yi öldürmek istiyen iki adam çıkmış, birisinin adı Mehmet’miş” dedi. Sohbette bulunanlar hayrette kaldılar. -Biberiliğin kurucusu- Halil Develioğlu: “Gazi’yi Allah, kahhar sıfatına mazhar etmiştir. Kötü niyetle ona parmağını uzatan mahvolur, onu kimse öldüremez. Ona sûikast edenleri asarlar” dedi.
Kendi sorup kendi cevap veren Biberilik örgütü lideri şöyle sorup, cevap veriyor: “Bursa’da bir adam, Atatürk’ün mâneviyetini kara bir levha olarak görmüş. Siyah levhada küçük bir beyaz nokta varmış, bu da yaptığı sevapmış.”
SAPIK SÖZDE ŞEYH
Bu sözlerin sahibi, Biberiliğin kurucusu sapık Halil Develioğlu, Süleyman Çelebi’nin Mevlid-i Şerif’i ile alay ederek, M.K.Paşa ile ilgili neler yazmış:
On sekiz bin âlemin mir’âtı sensin yâ Kemâl,
Bu deryâya nazargâh, musaffâsın yâ Kemâl.
Ehl-i irfansın, cihan keyfiyyetin tahkîk edip,
Âlem-i nâsut içinde, dürrüyektâsın yâ Kemâl.
Ehl-i keyfin zulmünü reffeyledin bizden cüdâ,
Lütf-u Haksın, pür tecellî Hak Cemâlsin yâ Kemâl.
Her kimin gönlünde yoktur Hak sevgisi, olmaz felâh,
Kalbi âmâdır anın, sen merd-i Şahsın yâ Kemâl.
Kudret-i Yezdânı inkâr eyleyenler çok dürür,
Sen bilirsin herşeyi, ehl-i irfansın yâ Kemâl.
Çünkü eczâyı vücûdun, harf-ı eshabtır senin,
Muhtelif çoktur cihanda, her yanasın yâ Kemâl.
Cümle eşyâyı hakâyık remzi sende görünür,
Lâfzı var, mânâsı var sende, ayânsın yâ Kemâl.
Çünkü Hakkın emrine bağlı başımız cümleden,
Ol ulülemre itaat eyleyensin yâ Kemâl.
Aklı evvel olmasa âlemde, nâkıslar bütün,
Akl-ı sânîde kalır cümle, kânsın yâ Kemâl.
Bir günâhkâr Meyyitîyim, fikrimce doğru söyledim,
Yanlış ise, affeden Mehdî zamansın yâ Kemâl.
(Halil Develioğlu Risalesi, sayfa 152)
Bu putperestin şiirini 10 Kasım vesilesiyle, bazı sözde İslamcıların da yazarı olduğu ‘Düşünüyorum’ adlı Kemalist dergi neşrediyor.
BİBERİLİK İSMİ NEREDEN GELİYOR?
Türkçe ezan ve Kemalistlerin Kur’an-ı Kerim’i Türkçeleştirme çabası ile ilgili “Türkçe Arapçadan çok eskidir” diyen Biberilik örgütü lideri Emre, örgütün adının nereden geldiğini şöyle anlatıyor: “Efendi riyâzatta salata yerdi. Salataya bir parça da acı biber doğrardı. Acı biber, önce ağzınızı yakar, ama sonra tatlandırır” derdi. İşte “bibercilik” lafı, bazı arkadaşların, soranlara: “biz biberciyiz, biber yeriz” diye gevezelik etmelerinden çıkmıştır.”
HZ PEYGAMBER (A.S.)’E HAKARET
Sapkınlığı cümlelerinde gizli olan Biberilik lideri Emre, Efendimiz (a.s.v.)’e şöyle hakaret ediyor: “Hz. Muhammed de Hîrâ Dağında yedi sene aç kalmamış mıdır? O hazret, kabağı çok severmiş. İçine başka şey doldurup aklını bozmamak için yalnız kabak yermiş ve az yermiş.”
BİBERİLİK ÖRGÜTÜNÜN DİĞER LİDERİ
MAH’ın raporunda, Biberilik örgütünün diğer liderinin Mahmut Şevket Kutkan olduğu belirtiliyor. Tutkan’da Emre gibi Adanalı. Edebiyat öğretmeni olan Kutkan, DDY’de ve Halk Bankası’nda çalışmış, öğretmenliğe geçmiş, 1969’da MEB Talim ve Terbiye Kurulu üyeliğine atanmış, 1970’de ise Irak’ta Kerkük Türk Kültür Merkezi’ni kurmakla görevlendirilmiş, 1972’de emekli olmuş. Ardından TRT ve TBMM’de çalışmış.
Sözde Biberilik Tarikatı'nın bir diğer kadın lideri Atiye Emre Can'ın öldürülmesi haberini Cumhuriyet Gazetesi 2 Nisan 1969 senesinde sayfalarına taşımıştı...
BİBERİLİĞİN KADIN LİDERİ ATİYE EMRE CAN
Tarikat görünümlü Kemalist Biberilik örgütünün bir diğer lideri ise 1 Nisan 1969’da öldürülen Atiye Emre Can imiş. Mehmet Bayrak, Alevinet.com sitesinde şunları anlatıyor: “Ortaokula başladığım yıllarda, yanılmıyorsam 1962 yılında doğrudan tanıdığım Atiye Emre, köyümüzde hakikatçı akıma bağlı Hasan Bağdaş amca aracılığıyla, yöremizdeki hakikatçı dervişlerle görüşmek ve muhabbet etmek için, manevi oğulları olarak tanıttığı iki gençle birlikte gelmişti. Biberi Tarikati’nden olduklarını söylüyorlardı. Biberiye tarikatı, Tarsus’ta doğan Halil Develioğlu adında tasavvuf ehli bir zat tarafından kurulmuştu. Adana yöresinde kurulan bu tarikata “Biberiye” denmesinin nedeni, bağlılarının acı biberle çile çıkarmalarından, biberli ve baharatlı yiyecekleri tercih etmelerinden kaynaklanıyordu. 1910 doğumlu Atiye Emre Can’ın, 1970’li yıllarda müridleri tarafından öldürüldüğü haber alındı.” Bu sitede yer alan “Atiye’m Ali’ye kuldur / Ali’yi sevenler nurdur / Yüzüm erenlere yoldur” şeklinde biten şiirinden Alevî meşrep olduğu anlaşılıyor. Nakşilikle uzaktan yakından alakası olmayan bu sözde tarikatın kadın yöneticisi, muhtemelen tarikatın ikinci lideri Kemalist ve İnönücü Emre Can’ın karısı. Tarsus’un mason Kasım Gülek’in karargâh merkezi olduğunu da not edip devam edelim.
Örgütten ayrılanları infaz etmek ve 10 Kasım törenlerini sabote etmek veya silahlı saldırı düzenlemekle de tanınan örgütün lideri de “su testisi suyolunda” deyimini haklı çıkarırcasına, infaz ettiği eski mensuplarının yakınlarınca 1968’de öldürülür. Daha ilginci, örgütün üyeleri arasındaki infazlar 17 yıl sürer.
HEYKELLERE NE KADAR VE NE ZAMAN SALDIRILDI?
Atatürk heykellerine saldırıların ne zaman başladığı ve sayılarının ne olduğuna yönelik İçişleri Bakanı Halil Özyürük’ün 27 Nisan 1951’de TBMM Genel Kurulunda verdiği rakamlar aslında her şeyin millete kurulmuş bir tuzak olduğunu izaha yetiyor. Bakınız Bakan ne diyor: “Muhterem arkadaşlar; Mardin Milletvekili Kâmil Boran tarafından sözlü soru önergesine Başbakan adına cevap arz ediyorum. Dosyalarda mevcut malûmata göre: ‘Atatürk’ün ölümünden 14.5.1950 tarihine kadar mânevi varlığına 51, fotoğrafına 12, heykel ve büstlerine 4 olmak üzere 67 tecavüz hâdisesi tesbit olunmuştur. Bunlardan 20’si hakkında, veresesi tarafından şahsi dâva açıldığı için takibat yapılmamış, 16’sına delil bulunamadığı için takipsizlik kararı verilmiş, 9’u Türklükle beraber Atatürk’e de hakaret sebebiyle mahkûmiyetle neticelenmiş, 2’si Af Kanunundan faydalanarak âmme dâvası düşmüş, 28’i hakkındaki âdi takibat sonucu hakkında bir kayıt bulunamamış, 3 hâdise de adalete ‘hiç intikal etmemiştir. Bu tecavüzlerin 19’u sarhoşluk, 4’ü delilik sebebiyle icra edilmiş olup, diğerlerinin hangi sebep ve saikler altında yapıldığı tâyin olunamamıştır.
14 Mayıs 1950 tarihinden 1 Nisan 1951 tarihine kadar Atatürk’ün büst ve heykellerine 9, mânevi şahsiyetine 5 ve fotoğrafına 1 olmak “üzere ceman 15 tecavüz hâdisesi vuku bulmuştur. Bunların hepsi adalete intikal etmiştir. Son zamanlarda Atatürk’ün fotoğrafına ve mânevi varlığına yapılan tecavüzlerin sayısında bir artış olmayıp yalnız büst ve heykellerine vâki tecavüzler 14 Mayıs 1950 tarihinden bugüne kadar geçen bir seneye yakın devre içinde 9’u bulmuştur.”
YILDA BİR İKİYİ GEÇMEDİ, BİRDEN BİRE ARTTI
Bakan devamla şöyle diyor: “Atatürk’ün hâli hayatında ve vefatından sonra büstlerine, heykel ve fotoğraflarına karşı yapılmış olan menfur tecavüzlerin uzun seneler hep aynı miktar ve kemiyette olduğunu ve bunların yılda bir ikiyi aşmadığı ve bâzı seneler hiç vuku bulmadığı görülmüş iken yakın zamanlarda, yani 5 - 6 ay gibi kısa bir devre içinde birdenbire artmış bulunmasının elbette bir sebebi bulunmak icabeder. Hâdiseleri münferiden tetkik ettiğimiz zaman her birinin kendine has sebep ve âmillerini görmek ve meselâ Kırşehir’deki vakıanın faili olan şahsın itirafında: Sarhoşluk saikasiyle, fiili yaptığını söylediği halde, Aydın’ın Dalama Köyündeki tahribin faili olan şahsın bir meczup olduğu anlaşılmaktadır.”
SEBEBİ VE FÂİLİ BELLİ SALDIRILAR
Komplonun verilerini İçişleri Bakanı şöyle veriyor: “Hâlbuki 1942 senesinden 1949 senesine kadar büst ve heykellerine hiçbir tecavüz vâki olmamışken, 1949 senesinde bir, 1950 senesinde bir ve 1951 senesinde ise yedi hâdiseye şahit oluyoruz. Bu birdenbire artış keyfiyetinin türlü şekildeki tezahürleri arasında otoriteyi zedeleyici teşebbüslerin teşhisini bulmak zor değildir. Memlekette bir huzursuzluk manzarası yaratmakta, hürriyet rejiminin hudutlarını anarşiye götürmek temayülünü besliyeceklerin tesiri olabileceği gibi, demokrasimizin normal şartlar altında inkişafını arzu etmiyen, bugünün ağır meseleleri arasında bütün dünyayı meşgul eden cereyanların tesirini düşünmek de icabeder.” (kisa.link/Mik1)
5816 Mustafa Kemal'i koruma kanunu 29.3.1951’de TBMM Adalet Komisyonu’nda görüşülür lakin bir çok isim muhalefet şerhi koyarlar...
KORUMA KANUNU KİMİN ÜRÜNÜ?
Koruma Kanunu olarak şöhretlenen 5816 sayılı “Atatürk aleyhinde işlenen suçlar hakkındaki” Kanun teklifi TBMM’ye “Atatürk aleyhinde işlenen suçlar hakkında Adalet Bakanlığınca hazırlanan ve Bakanlar Kurulunun 26.3.1951 tarihli toplantısında Yüksek Meclise sunulması kararlaştırılan kanun tasarısının gerekçesiyle birlikte sunulmuş olduğunu saygılarımla arz ederim” şeklinde gelse de dünyada bir benzeri olmayan bu kanun öncelikle İnönü’nün sonra ise Bayar’ın ortak ürünüdür. Kanun gerekçesinde kayda geçen “resim, heykel, büst gibi Atatürk’ü temsil eden eşyayı veya Atatürk hakkındaki sair eserleri hakaret kasdiyle kıran, bozan, kirleten veya buna benzer tecavüzlerde bulunanlar hakkında aynı cezanın uygulanacağı tesbit olunmuş”tur ifadesiyle, İnönü tarafından kurdurulan sözde Ticânî tarikatı mensuplarının fiillerinin örtüşmesi calibi dikkattir! Saldırıların İnönü tarafından planlanan bir komplo olduğunun en büyük delili ise, İçişleri Bakanı Halil Özyürük’ün 27 Nisan 1951’de TBMM Genel Kurulunda verdiği rakamlardır. CHP iktidarında yılda bir iki kez CHP’nin içkiye alıştırdığı sarhoşlarca yapılan saldırılar, Demokrat Parti’nin iktidara gelmesiyle birden tırmanışa geçiyor. Saldırganların liderinin de CHP’nin milletvekili adayı olması başka söze hâcet bırakmıyor.
CHP’LİLER KANUNA NEDEN İTİRAZ ETTİ?
Kanun tasarısı acilen gündeme alınarak 29.3.1951’de TBMM Adalet Komisyonu’nda görüşülür. Görüşmelerini tamamlayan Komisyon, 24.4.1951’de raporunu tamamlar. Müfit Erkuyumcu (DP-Balıkesir), Osman Şevki Çiçekdağ (DP-Ankara), Süleyman Sururi Nasuhoğlu (DP-Kütahya), Latif Aküzüm (CHP-Kars), Hüseyin Ortakçıoğlu (DP-Çorum), Abbas Ali Çetin (CHP-Kars) ve Mehmet Kâmil Boran (CHP-Mardin) muhalefet şerhi koyarlar. Muhaliflerin şerhi ise komisyon kararına şu şekilde girer: “Velev ki Atatürk dahi olsa bir şahsı korumak için böyle bir kanun çıkarmanın hukuk prensiplerine aykırı olacağını, böyle bir zaruret duyuluyorsa isim zikretmeden Türk Ceza Kanununun bu hususa mütedair maddelerinin cezai müeyyidelerinin ağırlaştırılması suretiyle değiştirilebileceğini ve Ceza Kanunundaki 516’ıncı maddenin 3’üncü bendinde yazılı âbide ve anıtları koruma hakkındaki hükümlerin bu maksadı temin edebileceğini ileri sürerek kanunun tümünün reddini istemişlerdir, Neticede kanunun tümü reye konmuş ve 7 redde karşı 9 oy ile kabule şayan olduğuna karar verilmiştir. Bundan sonra maddelerin müzakeresine geçilmiş ve Hükümet teklifinin aynen kabulü muvafık görülmüştür.”
Anayasaya aykırılığı bilinen tasarı, Anayasa Komisyonu yerine Adalet Komisyonuna sevk edilir.
Genel Kanun Tasarısının 7.5.1951’de Genel Kurul’daki görüşmeleri sırasında ise bu durum itirazlara yol açar. Çorum Milletvekili Hüseyin Ortakçıoğlu ve iki arkadaşı özel bir koruma kanunu yerine Türk Ceza Kanununun 515’inci maddesine bir fıkra eklenmesine yönelik teklif verirler. Ardından Hüseyin Ortakçıoğlu (DP), Ahmet Başıbüyük (DP-Çorum), İlhan Dizdar (DP), Ramiz Eren (DP) tarafından TBMM Başkanlığına “Atatürk Kanununun müzakeresi sırasında, birçok kıymetli arkadaşlarımız tarafından bu kanunun Anayasanın 69’uncu maddesine aykırı olduğu ve “fert için imtiyaz” bahşeden kanunların çıkarılamayacağı pek haklı olarak ileri sürülmüştür. Bu sebeple tasarının bir kere de Anayasa Komisyonunda müzakere edilmesi için bu komisyona havale edilmesini arz ve teklif ederiz” diyerek kanunu engellemek isterler. “Anayasanın ruhuna aykırıdır” diyerek Bahadır Dülger (DP), Mehmet Nevher Yılmaz (DP), Cemal Kıpçak (DP) ve Mecdet Alkin (DP) de aynı yönde müstakil dilekçeler verirler. Tasarıyı Anayasaya aykırı bulan CHP’li Avni Doğan ise Adalet Komisyonuna iadesini talep eder. Talepler oylanınca tasarının Anayasa Komisyonu’na gönderilmesi kabul edilir.
Halide Edip Adıvar, TBMM'nde yaptığı konuşmasında 5816. Mustafa Kemal'i koruma konununu bütün heyecanı ve hisleriyle 'onay' vermek istediğini ifade ederken, mantık çerçevesinde düşünüldüğü takdirde ileriye dönük 'yanlış sonuçlar' doğuracağını ifade ediyor....
HALİDE EDİP ADIVAR BÖYLE İSYAN EDER
Kanun tasarısının görüşülmesi sırasında söz alanlardan biri de Halide Edip Adıvar’dı ve özetle, haklı çıktığı net bir şekilde görülen şu konuşmayı yapar: “Bu heyecan, yani bu tasarıyı getirmeye sebep olan da Cumhuriyetin banisi olan Atatürk’e, çirkin ve hepimize çok kötü gelen iğrenç tecavüzler olmuştur. Bu tecavüzleri, emin olun arkadaşlar, (her sınıf halk arasında dolaşan bir vatandaş olarak söylüyorum) beş, on mütecaviz müstesna millet arasında takdir eden hiç kimse olmamıştır. Bunun için yeniden bir kanun yapmak, Atatürk’ü tarihten önceki, Asuriler, Babillilerin yaptığı gibi Allahlaştırılmış, putlaştırılmış insanlar arasına koymak istiyen bir kanunla gelmek aleyhinde düşünen ve buna taraftar olmayan arkadaşlarınız vardır. Binaenaleyh bu milleti Atatürk yoktan varetmiş değildir, Atatürk bu milletin evlâdıdır. (Bravo sesleri). Fakat yine bazı arkadaşlarımız diyorlar ki, bunlar Anayasaya mâl olmuş inkılâplardır, Anayasanın ahkâmı içindedir. Binaenaleyh bunlar için ayrı kanun yapmaya lüzum yoktur. Bir taraf Anayasamızın ahkâmına giren inkılâpların muhafazası ve vikayesi için Ceza Kanununda kâfi müeyyide vardır, diyor. Bunlar kâfidir, diyor. Diğer taraf hiçbir müeyyide yokmuş gibi on sene hapis, ağır hapis cezasına kadar varan hükümler teklif etmektedirler. Mamafih 10 sene olduğu için değil, 20 sene olduğu için değil, tasarıda ifade edilmek istenen şeyin hiç vazıh olmaması, hepimizi heyecana, tereddüde ve şüpheye düşürmektedir. Çünkü inkılâpları koruyan açık bir ifade yoktur.
Müsaade ederseniz bu inkılâplara Cumhuriyet inkılâbı, Türk Milletinin inkılâpları diyeyim. Gerçi bunun son safhasını ve en yüksek şeklini Atatürk vermiştir. Fakat Atatürk de bu memleketin evlâdıdır, inkılâplar da bu milletin inkılâbıdır. İşte bu tasarıyı getirenler bu inkılâplara taarruz noktası üzerinde durmayarak, daha fazla bunu heykele hücum, şu suretle, bu suretle Atatürk mefhumuna karşı gelmiş insanlara karşı bir kanun gibi gösteriyorlar. Keza Kanundaki hükmü bir tarafa koyarak sadece heykel kırmak veya Cumhuriyetin banisi Atatürk’e dil uzatmak gibi bir saygısızlığın önüne geçmek için yeni bir kanun yapmayı bir Şark zihniyetinin mahsulü diye telâkki ederim. (Sağdan bravo sesleri) Atatürk’e bütün varlıklarıyla bağlı olan insanlar da buna aleyhtar görünüyorlar. Yani Atatürk’ü âdeta bir put haline sokmak, inkılâpları bir nevi müstahase haline getirmektir, diyecekler ve bu tenkid hürriyetine mâni olacak bizim ileriye doğru gitme hareketimize de engel olacaktır. Gerçi bu tenkit meselesinde Muhterem Başbakan son celsede bu varit değildir, tenkid her zaman hürdür, herkes istediği gibi tenkid edebilir dediler. Buna karşı da bâzı aksülâmeller oldu. Hepimiz Sayın Başbakanın sözünde duracağına ve söylediğine kalben inandığına emin bulunuyoruz. Fakat aziz arkadaşlar, insanlar ve bilhassa iktidar fânidir, elden ele geçer. Nasıl şahıs gelir, nasıl iktidar gelir, ne şekilde kanunlar çıkarır? Bunları bilmek imkânı yoktur. Ve bu arkadaşlara göre bu tasarıya rey vermek, demokrasi zihniyetinin ölümü demektir. (Sağdan, bravo sesleri). Bunun içindir ki, aziz arkadaşlarım, ben hissimle, heyecanımla bu tasarının, hattâ şiddetle geçmesini istemekle beraber, sükûn ve mantıkla, memleketin istikbali, fikir hürriyeti gibi birçok şeyler düşünürken, HAYIR diyorum.” (kisa.link/MhP2)
ANAYASA KOMİSYONUNDA OYUN
Tasarı Anayasa Komisyonu’nda görüşülürken, komisyon üyeleri maddelerin Anayasanın tümüne aykırı olduğu noktasında beyanatta bulununca, 7’ye karşı 9 reyle tasarının komisyonda reddedileceğini anlayan, Mustafa Kemal ile ilgili “Tanrının Yollarında” adında şiir kitabı olan, aynı zamanda Masonların 1918 - 1921 yılları arasında büyük üstadlığını yapan ve DP’nin kurucuları arasında yer alan Komisyon Başkanı Fuat Hulusi Demirelli oyun oynar.
Anayasa Komisyonu başkanı iki üyenin oyunu geçersiz sayarak hazırlanan rapor, “cümlece malûm bir hakikattir ki, ihtiyaç halinde istisnai ve fevkalâde kanunlar da çıkarılabilir” cümlesiyle, “komisyonca kabul edilmiş” sayılarak tamamlanır. Oysa son oylamada 7’ye karşı 8 oyla reddedilmiştir. Belli ki tasarının kanunlaşması için İnönü ve Bayar gibi etkili yerlerden baskı ve emir vardır. Bu durum, Tekirdağ Milletvekili İsmail Hakkı Akyüz tarafından TBMM Kürsüsünden şöyle ifşa edilir: “Tasarının tümünün Anayasaya aykırı olup olmadığı cihetinin sarahaten reye konması icabederken böyle yapılmadı. Azalardan birinin yazılı bir takriri ile yalnız 69’uncu maddesine göre, Anayasaya aykırı olup olmadığı reye kondu. Ercüment Damalı oy yekûnundan çıkarılmış olsa bile yediye karşı sekiz rey ile ekseriyetin Anayasaya aykırılık kanaatinde olanlar da bulunduğu aşikâr olur. Bu mülâhazalarla raporun bir karar mahiyeti hukukiyesine haiz bulunmadığını ve muallel bulunduğunu ben ve arkadaşlarım adına arzedeyim. DP grubuna mensup biz 6 arkadaşın tasarının reye konulması ve rey toplanması tarzındaki kasti veya gayrikasdi bir usulsüzlük olduğuna ve binaenaleyh komisyon kararının, tasarının Anayasaya aykırı olduğu şeklinde tecelli etmiş bulunduğuna kani olduğumuz için bu raporu imzadan çekindik. Ve bu sebeple muhalefet şerhi de vermemiş bulunuyoruz.”
Tasarı görüşülürken hararetli tartışmalar yaşanır. “Hükümetin bu kanun tasarısı üzerinde ısrarının mânâsını anlamıyorum. Bence asıl Meclis’e karşı bu ısrar zihniyetinin bilhassa üzerinde durulmasının mecburiyetine kaniyim” diyen DP Giresun milletvekili Arif Hikmet Pamukoğlu, tasarının demokrasi, anayasa hukuku, ceza hukuku ve ahdî mevzuat bakımlarından hukuka aykırı olduğunu söyler.
DP Çankırı milletvekili Kazım Arar, “Atatürk’ün kapatılacak, gizlenecek, söylenmesinden tevakki edilecek bir tarafı mı vardı ki milletin ve matbuatın ağzını kapatalım. Arkadaşlar, Atatürk’ün inkılabı ve eserleri hakkında mevzuatımızda kafi derecede müeyyide vardır. Eğer kâfi gelmiyorsa artıralım fakat şahıslar hakkında kanun çıkarmayalım. Böyle bir usulü biz ihdas etmeyelim. Bence bu kanun Atatürk’ün lehinde değil bizzat aleyhinde bir kanundur” derken DP Konya Milletvekili Abdurrahman Fahri Ağaoğlu da hükümeti, “faşist bir memleketten aynen alınan ceza kanununu değiştireceğine daha da totaliter bir rejimi devam ettirmekle” suçlar. CHP Mardin Milletvekili Kamil Boran ise “Eğer bugün Türk vatanında Atatürk’ü sevmeyenler, Atatürk’ün bugünkü Türkiye’yi yaratan inkılaplarını benimsemeyenler varsa, Meclis ve Hükümet el ele vermeli, ceza tehdidiyle değil, kafalara ve gönüllere hitap ederek bu gibilere Atatürk’ü sevdirmeye ve inkılaplarını benimsetmeye sây etmelidir.”
‘TENKİT YASAK DEĞİL’ YALANI
Arif Hikmet Pamukoğlu’nun kendi hükümetinin tasarısına sert çıkışı, mason komisyon başkanı Fuat Hulusi Demirelli’nin kürsüde savunma yapmasına neden olur ve şu yalanları söyler: “Tasarı, esasında Anayasamızın 70’inci maddesinde iltizam olunan düşünce, söz ve yayım hürriyetlerine ve tarihçinin tenkid haklarına dokunuyor mu? Hayır. Hükümet namına da tenkid hakkının muhterem olduğu ve bundan dolayı kimsenin cezalandırılması akla bile gelemeyeceği açıkça ifade olunmuştur.”
Tasarının Meclis’ten geçmesi için Milletvekillerini iknaya dönük bu savunmanın gerçek olmadığını 68 yıllık tecrübe göstermiştir. Bu kanun arkasına sığınarak Kemalist kılığına giren mason dönmeler 1951’den bu yana en küçük eleştiriye tahammül edememiş, on binlerce kişinin ömürlerini hapishanelerde geçirmelerine yol açmışlardır. Hâlen de azgın bir şekilde bunu sürdürmektedirler.
BAŞBAKAN’DAN YETER ÇIKIŞI
Emin Kalafat, A. Hamdi Başar, Mehmet Daim Süalp, Dr. Hüseyin Ülkü, Ferit Ecer, Hasan Fehmi Koray, Kemal Eren ve daha sonra Başbakanlık da yapacak olan Suat Hayri Ürgüplü konuşmaların bitirilerek kanunun bir an evvel çıkarılmasını ister. Rifta Sivişoğlu’nun “Kifayeti müzakerenin reddine ve müzakerenin devamına ihtiyaç vardır. Daha ziyade tenvire muhtacız” sözleri üzerine Başkan devreye girerek, lehte bile konuşmak isteyenlere söz vermez ve oylamaya geçilir. “Müzakereyi kâfi görenler... Görmeyenler... Müzakere kâfi görülmüştür” denilerek görüşmeler tamamlanır.
BAZI DP’LİLER MUVAFFAK OLAMAZ
A. Ferit Alpiskender (DP-Diyarbakır), A. Hikmet Pamukoğlu (DP-Giresun) Abdullah Aytemiz (DP-Maraş), Halil Ayan (DP-Bursa), Avni Yurdabayrak (DP-Zonguldak), İ. Hakkı Akyüz (DP-Tekirdağ), Abdurrahman Boyacıgiller (DP-Zonguldak), Ahmet Kocabıyıkoğlu (DP-Balıkesir), Süleyman Kuranel (DP-Gaziantep), İbrahim Kirazoğlu (DP-Kayseri), Nurettin Ertürk (DP-Sivas), Zuhuri Danışman (DP-Bolu) ve Ali Rıza Kılıçkale (DP-Kayseri) tarafından Meclis Başkanlığına “Atatürk aleyhinde işlenen suçlar hakkındaki kanun tasarısı ruhiyle ve lafzıyle Anayasaya aykırıdır. Bu cihetler Anayasa Komisyonunda tasarıya muhalif kalan azaların muhalefet şerhlerinde izah ettikleri gibi Anayasanın hürriyet, müsavat prensiplerini ihlâl etmekte tarihi tenkid ve fikir hürriyetini baltalamaktadır. Böylece Anayasaya, hukukî esaslara ve insan Hakları Beyannamesine aykırı olan işbu tasarının reddine; Büst ve heykellerin kırılmasını önliyecek ve vefat eden Cumhurreislerini tezyif ve tahkirden koruyacak daha şiddetli cezaları havi ve umumi hükümlere uygun olmak şartiyle Ceza Kanununda yapılacak tadilâtı muhtevi bir tasarı ile Hükümetin Meclise gelmekte muhtariyetine dair bir karar ittihaz buyurulması keyfiyetini Meclisin Yüksek tasvibine arz ve teklif eyleriz” şeklinde teklifte bulunurlarsa da tasarının oylanmasına mâni olamazlar.
OYLAMA BAŞLIYOR
Başkan, “Kabul edenler beyaz, reddedenler kırmızı, çekimserler yeşil oy kullanacaklardır” diyerek oylamayı başlatır. Oylamada “Atatürk aleyhine işlenen suçlar hakkındaki kanun tasarısının Anayasaya aykırı olmadığına dair Anayasa Raporuna 288 arkadaş oy vermiştir. Kabul 232, red 50 ve çekimser 6’dır. Muamele tamamdır. Anayasa Komisyonunun tanzim etmiş olduğu rapor 232 oyla kabul edilmiştir” cümlesiyle müzakereler neticelenir. Nihai oylamaya ise 487 üyeden 288’i katılır. 232’si kabul ederken, 50’si reddeder. 6 milletvekili çekimser kalır. 179 mebus ise oylamaya katılmaz.
‘MİLLET ALEYHİNE HÜKÜMLER ARTTI’
Meclis’te söz alan DP Seyhan milletvekili Cezmi Türk, İnönü devrinin zulmünü şu cümlelerle özetler: “Aziz arkadaşlar, bu madde vesilesiyle arzedeyim ki; Atatürk’ün ölümünden sonra, bilhassa son 10 yıl zarfında, mevzuatımız gittikçe millet aleyhinde ağır hükümleri ihtiva edecek şekilde türlü tâdillere uğramıştır. Biz bu kanunları değiştirmemekle kalmayıp, aynı kötü yolda devam ederek, onları daha da ağırlaştırmakta devam edecek olursak kendi intihap hikmetimizin aleyhine hareket etmiş oluruz. Kanaatimce her ne maksatla olursa olun, milletimize vereceğimiz kanunlar, açık, sarih olmalı ve gittikçe ağır hükümleri ihtiva etmekten ziyade, daha müsamahalı hükümleri içine almalıdır. Hükümet diyor ki,“iki tarafı keskin olan şu neşter bunu tedavi edecektir.”Biz de diyoruz ki, bu çift yüzlü neşter, tedavi etmesi şöyle dursun birçoklarını yeniden yaralıyacak yahut hiç olmazsa yaralanıp istidadı gösterecektir. Atatürk’ün beşer olarak şahsi hayatında geçmiş olan her şeyi hâtıra diye alır ve mânevî varlığından birer unsur addedersek, ikiyüzlü usturayı ortaya atıyoruz demektir… Sözlerime son verirken, Hükümete bir serzenişte bulunacağım: Bu kanun ve madde aylarca evvel Meclise sevk edilmiş ve Meclisin temayülü de belli olmuşken, Hükümetin kendi görüşünde ısrar ederek maddeyi aynen çıkarmaya çalışmasını Atatürk’ün hâtırasına karşı bir hürmetsizlik sayıyorum.”
İsmet İnönü, 11 Kasım 1938’de Cumhurbaşkanı seçilmiş, 14 Mayıs 1950 yılında yapılan seçimlerde Demokrat Parti'nin çoğunlukla iktidara geçmesi üzerine Cumhurbaşkanlığı'ndan çekilmişti...
İNÖNÜ’NÜN CİNAYETLERİNDEN BAZILARI
- Lozan’da memleketi satmak
- Hilafetin ilgası için İngilizler ve Hasan Sabbah’ın torunları Ağa Hanlarla iş tutmak
- Mustafa Kemal’in öldürülmesinde rol almak.
- Kur’an-ı Kerim’i latin alfabesiyle yazdırmaya kalkışmak.
- Matta, Luka, Yuhanna, Markos İncilleri gibi Balçıoğlu Kur’an-ı, Cemil Sait Kur’an-ı, Hacı Murat Kur’an-ı ve Necipoğlu Kur’an-ı diye 4 adet sözde Kur’an çalışması yaptırmak.
- İslâmî eserleri yıkmak veya satmak
- Mezarlıkları düzleyip kendi mülküne geçirmek
- Orduyu dinsiz masonlarla doldurmak
- Türkiye’yi 2. Dünya Savaşına sokmak istemek
- Menderes’e yönelik 1960 darbesini planlayıp yaptırmak
- Menderes ve arkadaşlarını astırmak
- Sahte tarikatlar kurmak…